“जग हे बंदिशाळा”………….

किती रम्य होते ते दिवस
मित्रांसोबत मनसोक्त बागडायचे ते दिवस
लहानग्या डोळ्यांत मोठी
स्वप्ने पाहाण्याचे ते दिवस
स्वतःचे अस्तित्व विसरुन जाण्याचे ते दिवस

कालचक्र अनाहुत पणे सुरुच होतं
कँलेंडरचे पान पान मात्र उलटतच होतं
शेवटी लहान ते मोठा हा प्रवास संपला
आईनेही “सोन्या” ते "गधड्या"
अश्या अनेक पदव्या लावल्या

एक डोळ्यांत आसु अन एका डोळ्यांत हासु होते
मनामध्ये मात्र त्या सोनेरी
दिवसांचे एक चित्र उमटत होते
बाहेरच्या जगाची चाहुल आता मनाला लागत होती
मनामधले ते चित्र आणखी स्पष्ठ ति करत होती

विचार सारा करता करता मन माझं उदास झालं
उदास माझ्या मनावरती निराशेचे मळभ आलं
गाणं ही तेच होतं, सुरही तेच होते
कुठेतरी दुरवर सुरु गाण्याचे
अंधुकसे शब्द कानांवरती पडत होते

“जग हे बंदिशाळा”………….

नेहमीच तुमचाच

ओंकार(ओम)