Friday, October 9, 2009

हा धागा


हा धागा साधा नसुन
माझा मैत्रीचा इरादा आहे
हा रंग साधा नसुन
माझा मैत्रीचा वादा आहे
हा सुगंध साधा नसुन
तुझ्या केसातल्या गज-याचा आहे
ह्याचा तु स्विकार करावास
हिच माझी इच्छा आहे
तु जेंव्हा माझ्याशी बोलत नाहीस
मला दिवसभर करमत नाही
तु माझ्याशी मैत्री करशील
असा पक्का विश्वास मला आहे
ही कवीता मी तुझ्यासाठी लिहीत आहे
तुझ्यापुढे मैत्रीचा हात पुढे करीत आहे


नेहमीच तुमचाच

ओंकार (ओम)

दान


नेहमीची मळलेली वाट ऒळखीचीच
अन मीही तोच ओळखीचाच बस…..
आज नवीन भासली ति तुझी अनामीक चाहुल
तो पायातील पैजणांचा नाद….
अन तुझ्या श्वासांचा गंध
तु जवळ नसतानाही जवळच असल्याचा भास
बाकी सारं कसं नेहमीचंच.....
पण तरीही काहीतरी वेगळंच भासत होतं
का ते देवास ठाऊक
का ते देवास ठाऊक तुही आलीस नेहमीसारखीच
श्रावणातल्या सरीसारखी "श्रावणी" बनुन
पण आज ओढ वेगळीच होती
अन मीही तिथे असुनही नसल्यासारखाच.....
माहीतीय तुला लोक बोलतात
की तुम्ही कवी तुमचे जिवन फार "रमणीय" आहे
पण कसं कायं सांगु त्यांना
की माझ्या दारात "दान" मागायला आलेलं
आज माझेच "मरण" आहे


नेहमीच तुमचाच

ओंकार (ओम)