खेळ अस्तित्वाचा

अस्तित्वाचा खेळ
पण कोणाच्या तुझ्या की माझ्या ?
तुच ठरव म्हणतेस नेहमीच नाही जगु शकत माझ्याशिवाय
क्षणभरही…..
मग नेहमीच का हा अट्टहास दुर जाण्याचा
का नेहमीच विषाची परीक्षा
का नेहमीचा टांगता विरह
अगदी सहज म्हणुन जातेस,
थोडेसं “अंतर” हवेय मला
पण तुझे ते “अंतर” माझ्यासाठी जिवघेणे ठरतेय
वाटतेय सगळे संपुन जावे ह्या क्षणी
पण तुझा विरह न व्हावा
कारण तेंव्हा उगाचच डोळे भरुन येतात
अन अश्रु पुसायला तुझे हात जवळ नसतात
भरुन येते माझे मन
पण डोके टेकवायला तुझे खांदेच जवळ नसतात
वाटते ह्याक्षणी कुपीतुन मुक्त व्हावे...
जाऊदे……
तुझ्यासाठी असतो,
तो केवळ अस्तित्वाचा प्रश्न
अगदी अनाकलनीय, गुढ
अंतरंगात बरेच काही लपवुन
कणाकणाने मारणारा तुझा तो खेळ
बस.... तुझ्या अस्तित्वाचा खेळ

नेहमीच तुमचाच

ओंकार