तेंव्हा तुझ्यात इतका
वेड्यासारखा गुंतलो होतो
की तुझ्या डोळ्यात पाणी आलेलं देखील
माझ्याने सहन करणे
अशक्य होतं.....
नेहमीच निमुटपणे जगत होतो
त्या जगाच्या ठरवलेल्या
झिजलेल्या पाऊलवाटेवर......
तुझ्या पायाखाली मखमल पसरताना .....
मी मात्र निखा-यांवरुनच चालत होतो.....
रक्ताळलेले पाय असुनही
तुझ्यासमोर मात्र अजुनही
हसत होतो.....
त्या रक्ताळलेल्या पाऊलखुणा दिसु नयेत म्हणुन
कायम प्रयत्न करत होतो
पण तु नाही समजुन घेतलेस,
खुप गोड स्वप्न पाहीली होती मी.....
अन….
त्याच दिशेने तर चालत होतो....
पण तु........
तुला दिसत होता……
तो माझा राग……
माझी चिडचिड…….
बस......
त्या चिडण्यामागचे प्रेम….
माझी तळमळ…..
ह्याला काहीच किंमत नव्हती.....
Contd.....
No comments:
Post a Comment