त्या काळालाही थोडसं थांबावं लागेल
जेंव्हा माझी सखी समोर असेल..
तेंव्हा तिचं माझ्यावरचं प्रेम त्याला
तिच्या स्वप्नील डोळ्यांत दिसेल
आकाशी आभास चांदण्यांचा
चंद्रास आजही तसाच छळतो..
पावसाचा हर एक थेंब ओघळता
बहुदा त्याच्याच डोळ्यातुन गळतो
मखमल पसरुन तुझ्या पायाखाली
मी निखा-यांवरुन चालत होतो...
तु बनलीस मंद वा-याची झुळुक
मी विरहाच्या झुल्यावर झुलत होतो
ओंकार
खूप छान!
ReplyDelete