समांतर क्षितीजे

कोमेजलेल्या मनाने कात टाकण्याची..
अविरत वाट बघणारी मी...
आजही तु मागे फिरशील ह्या खुळ्या आशेवर..
तुझ्या वाटेकडे डोळे लावुन बसलेली...
आजवर अनेकदा...ति वाट...
मनास पंख लावुन गेली...
अन डोळ्यात तुझ्या माझ्या मिलनाची
स्वप्ने देऊन गेली
तु मात्र काही आला नाहीस..
पण तरीही... नक्कीच आठवले असते मी तुला ..

एवढे दुर क्षितीजापार का निघुन गेलास ?
की तुला परतणेही कठीण जातयं
पण त्याने काय होईल? हा प्रश्न कायमच उभा...
माझ्यावर हसत...माझ्या थिटेपणावर..
सोबत जगण्याचा आणाभाका...
त्या जगाशी लढण्याची तयारी..
सारं काही खोटं होतं?...बहुतेक..
तु...अन मी...आपण दोघेही...
एका अनामिक नात्याने एवढे घट्ट विणले गेलो..
की आता तु नसताना सोबत.. जगणे अशक्य होतयं..
पण तरीही... नक्कीच आठवले असते मी तुला ..

धडाडणारा प्रत्येक श्वास मला प्रश्न विचारतोय...
तुझ्या जगण्याचे ध्येय काय?
डोळ्यांतुन ओघळणारा प्रत्येक अश्रु विचारतोय...
माझ्या निखळण्याचे कारण काय?
चिमटीतुन अलगद निसटणारा प्राण विचारतोय...
कश्यापायी....जगायचं?..कोणासाठी​....???
कोण तु?....माझ्या भावनांशी खेळुन..
काय मिळाले तुला?
मला तुझ्या आधाराची सर्वाधिक गरज असता...
पाऊल वाट टाळुन...दिसेनासा झालेला तु,,,
अन तरीही मी मात्र अजुनही तशीच...
तुझ्यावर प्रेम करणारी...
पण तरीही... नक्कीच आठवले असते मी तुला ..

मन अजुनही मानायला तयार नाहीय...
की तु दगा केलायस..फसवलेयस मला...
कारण...माहीत नाही..का? तेही माहीत नाही..
पण एक मात्र खरे..
की आता तुझी माझी वाट जुळणे अशक्य आहे..
कारण आता आपण,
दोन समांतर क्षितीजांवर चालतोय..
एकमेकांना टाळत...अन...मी तशीच अश्रु गाळतं
"आज तरीही नक्कीच आठवले असते मी तुला ..."
पण आता कळतेय
की दोन समांतर क्षितीजे कधीच जुळत नाहीत
ओंकार

(दिनांक 19/7/2011 वेळ सकाळी 8.40 )
(सदर Theme मला माझ्या एका हर्षाली नावाच्या मैत्रीणीने सांगितली होती..So...Credit Goes To Her)