आठवणी मात्र कोमेजुन गेलेल्या..
अन...मग पुन्हा एकदा वाद..
कोणाचे चुकले...अन काय?..
सा-या वाटा मागे फिरण्याच्या..
क्षितीजापार हरवुन गेलेल्या
काही कटु आठवणी...
शब्दांत गुंफुन कित्तेकदा मी
सर्वांत वेगळा राहीलेला...
अन मग हसरा मुखवटा लावुन
चेह-यावर मी कायम हसत राहीलेला.
तु..चिंब होऊन भिजलीस..
तेंव्हा तुझ्या बटा सावरणारे
हात माझेच होते..
तु सोडुन गेलीस वाट अचानक..
तेंव्हा..आभाळातुन...अनिर्बंध
बरसलेले डोळे माझेच होते
ओंजळीतुन वाळु अलगद निसटावी..
तसे शब्द शब्द...रिते होणारे...
अन ...नंतर मीच सांडलेला..
नि:शब्द होऊन...शब्दांशिवाय...
घडुन गेलेला इतिहास...
तसाच उगळुन उगळुन संपुन गेलेला..
अन मी..
तुझ्या आठवांवर कविता लिहीताना..
असाच सहजच विस्मरणात गेलेला
अगदी कोणाच्याही नकळतचं.....
ओंकार
No comments:
Post a Comment