श्रावण सरुन गेला होता...
अन सुचले मिलन गीत जेंव्हा..
तेंव्हा बहुदा...
मोगराही वहीत वाळला होता
वहींच्या पानांवर अजुनही दिसतात
त्या सुकल्या मोग-याच्या खुणा,
अन सांडुन जातात नकळत पापण्यांत..
त्या तुझ्या मिलनाच्या आठवणी जुन्या
आयुष्यभर वही भरत राहायचे...
बेरीज वजाबाकी करत...
अन शेवटच्या श्वासासोबत कळते..की
पानच नाही तर वहीच चुकीची होती
ओंकार
apratim....especialy these lines
ReplyDeleteअन शेवटच्या श्वासासोबत कळते..की
पानच नाही तर वहीच चुकीची होती