खंत...

खंत बस...एकच ..
तिला आज पाहु शकत नाही...
तिच्यावरचचं प्रेम काही केल्या सरत नाही?
का?
कोणास ठाऊक...
त्या खुळ्या आठवणी....
माझ्या अंगणातुन जात नाहीत...
बोलायचं असतं बरेचसं..
टाळायची असतं...
नकळत...बोलुन जातो...
शब्दांमध्ये...कवीतांमध्ये..
उगाच गुरफटत..जाण्याची भिती...
कशापायी...कोणापायी...
काहीच कळत नाही..
तो तुझ्या बाहुपाशांत घालवलेला एक एक क्षण..
ते तुझं हळुवार माझ्याकडे बघणं..
सारं लख्ख आठवतयं...
अगदी आत्ताच घडतयं असं...
बस...तुलाच जाणवत नाही..
हीच कायम खंत...


ओंकार