अबोल जखमा मनीच्या...ती सावरुन गेली...
स्वप्न पुन्हा नवपालवीचे ...ती दाखवुन गेली..
होतोच आजही मी तैसा...बेचैन तव आठवांत...
त्या आठवांतल्या वाटांवरुन....तुजपाशी घेऊन गेली...
चांदण्याच्या श्रुंगार..लेवला सये तुझ्या अंगणात...
त्या रातराणीचे मौन मज शब्दांत सांगुनी गेली....
नभी चंद्र तो थिजला...पाहुनी तुज यौवनाला...
त्या यौवनात नशील्या मज बुडवोनी गेली..
विस्मरणात गेली अशी ती निघोनी...
जगायचे तिच्याविन ती शिकवोनी गेली....
ती गेली .....बस...माझे सर्वस्व होऊनी गेली...
ओंकार....
No comments:
Post a Comment