ह्या सगळ्यापासुन आता मला दुर जायचेय
दुर... खुप दुर....
सगळं कसे अनपेक्षीत घडतेयं
नुसता गुंता झालाय
आत मनात विचारांचा
डोक्यावरचे भितीचे भुत उतरण्याचे
नावच घेत नाहीय
सतत कोणती ना कोणती
तलवार टांगलेली डोक्यावर....
पण आता हे ओझे वाहाण्याचा
मनस्वी कंटाळा आलाय
कोणीतरी समजुन घ्या
का मी रडतोय, तडफडतोय, तुटतोय
कोणालाच काहीही पडलेलं नाही
जो तो आपापल्या प्रश्नांत गुंतलेला
हरवलेला
माझे प्रश्न सोडवु नका
पण निदान
माझ्या डोक्यात नवा प्रश्न तरी सोडु नका
का विसरता सगळेच
की शेवटी मीही एक माणुस आहे
माझ्याही भावना आहेत
सगळ्यांचा विचार करता करता
आता स्वतःसाठी जगणेदेखील विसरुन गेलोय....
कित्तीदी विचार केला की
आता विचार करत बसायचे नाही
रडायचे नाही
आता इतर कोणासाठीही जगायचे नाही
बस......
आता संपवुन टाकायचेय स्वतःला
ह्या सगळ्यातुन मुक्त होण्यासाठी
Contd.....
very sad ending :( ....... कृष्णछाया che sagale part avadale ........ ha vishesh avadala ...... saglya lines khup arthpurna ahet hyatala .... man ani hruday donhi la khup bhidalya tya ... keep writing.
ReplyDelete