Tuesday, November 23, 2010

शपथेपायी...

त्या तुझ्या कुशीतल्या विसाव्यापायीच,
तर एवढा चाललोय मी...
भेगा पडल्या पायांना तरी...
खुळ्यासारखा धावलोय मी
अजुनही तशीच डोळ्यासमोर आहे,
ती पाहीलेली..
तुझी पाठमोरी सावली...
थोडीशी...पाणावलेली...थोडीशी कातर...
सुटता न सुटलेला तुझा तो हात...
अन बरेचसे...मौन...
वचन घेतले होते...मी तुझ्याकडुन ...
पाठी वळुन न बघण्याचे....
केवळ म्हणुनच.....
गाडी सुटल्यावरही बराच वेळ....
तुझ्या त्या सावलीकडे पाहात होतो.
ठाऊक होते...
की तु पाठी वळणारच नाहीस...
मी घातलेल्या शपथेपायी...

ओंकार

No comments:

Post a Comment