व्हय दादराक उतरलयं...
व्हय रे..
आसतलस...मा तु...
घराक येऊचो विचार ...चल्लोहा...
कित्याक इचारतस?...
आवशीक रे खाव तुझ्या...
इतको लांबसुन इलयं...
नी पाना टाकल्याशिवाय धाडतलसं तिया?
काहीयेक वाटना नाय रे?
कसो तिया मित्र?
कसली ती गर्दी ?
आमच्या वाडीच्या बाजाराक असली नसता मरे....
सगळे एकमेकांक कशे ढुशी मारत चढतत...
वाड्यातसुन ढोरा सोडली..
की आमचो पाडो पण शांत...
पण ह्ये...बोकाळलेले...
न्हाय रव्हायचयं नाय..
उद्या जाऊकच व्हया...
आज रातच्या गाडीनं..
परत गावाक...
आमका काय तुमची रेलवे झेपना न्हाय,,,
आमचो...तो लाल डब्बोच बरो...
रस्त्यावयल्या.....धुळीनं माखलेलो....
ओंकार
No comments:
Post a Comment