देव माझा

देव माझाच असे खुळा..
असे शांत चित्त निळा..
माथ्यावरी शोभेल मयुरपंख..
मस्तकी तो चंदनाचा टिळा.

कोणी बोले त्यासी कान्हा..
कोणी म्हणे घनश्याम..
प्रत्येक ठिकाणी दिसेल तो
घ्या कोणतेही तुम्ही नाम

जोडले नाव जरी रुक्मीणीचे..
कान्हा राधेचाच राहीला..
अन कित्तेक डोळ्यांनी तो
मी मीरेच्या भजनांत पाहीला

विरक्त कान्हा मीरेचा..
खुळा बासरीवाला राधेचा...
द्वारकाधीश तो रुक्मीणीचा..
अन..सावळा तो द्रौपदीचा..

आर्त साद तयाला मिरेची..
गोड तान खुणावी राधेची..
भेट तयांसी कान्हाची..
त्याच यमुनेच्या तिरी..

ओंकार