Saturday, October 22, 2011

जगण्याचे गोड बहाणे

निःशब्द राहुनी स्वतः
दुस-यास बोलके करणे..
तुझ्या माझ्या आठवांत..
तुझे ते लाजुनी हसणे

येऊनी जवळी उगाच..
तुझे दुर जाण्याचे बहाणे..
अन दुर जाऊन मागे.
ते तुझे आश्वासक पाहाणे

त्या परतीच्या वाटांवरती..
तुझे खुणा सोडुन जाणे..
दाटल्या कंठाने तुझे सखे तु..
गावे धिरगंभीर प्रितीचे गाणे

अर्थ लाभेल शेवटी शब्दांस
तेंव्हा तुझे मिठीत हरवुन जाणे..
अन वचने घेऊन आयुष्यभराची..
माझे तेच जगण्याचे गोड बहाणे

ओंकार


No comments:

Post a Comment