अगं ए दिवाने

अगं ए दिवाने
तुझा दिवाना बनवलस गं मला

प्रेम काय असतं हे
आज शिकवलस ग मला

आत्तापर्यंत करत होतो मी
फक्त स्वतःचा विचार

तुझ्या आठवणींनी आज मात्र
मी होत आहे बेजार

आत्त पर्यंत होतो मी
एका चौकटीत गुंतलेलो

बाहेरच्या जगातील
सारी सुखेः मी हुकलेलो

तु मात्र आता मला
असे काही सावरलसं

जिवनाचे सारे सार मला
तु समजावलसं

तु जेंव्हा त्या लाजरया नजरेने
अधुनमधुन माझ्याकडे पाहातेस

जणु काहीतरी त्यातुन
जादु काही करतेस

तुझा आणी फक्त तुझाच
विचार आज् मी करतोय

तुझी आठवण काढत
मीही कविता लिहीतोय

काय करायचे हे कळतच नाही
काय काय बोलायचं हे सुचतच नाही

आज सांगायचे तुला हे रोज सकाळी ठरवतो
तु समोर आल्यावर मात्र सारे काही विसरतो

त्यावेळी नजरेत तुला भरभरून साठवतो
तुझी आठवण आल्यावर तुझा चेहरा आठवतो