सगळे संपण्याआधी...........

सगळे संपण्याआधी...........
होय तोच मी कवी,
होय अगदी बरोबर ओळखलतं मला,
जो कधी काव्य करुन तुला हसवायचो,
मनातल्या भावना माझ्या व्यक्त करुन तुमच्या पर्यंत पोहोचवायचो.............

अचानक एके दिवशी,
तु माझ्या आयुष्यात आलीस आणी,
मग थोडाफार सुखी झालो,
बाकी सर्व विसरुन प्रेम गिते करु लागलो............

तुझ्या प्रत्येक अदांचा मि विचार करत होतो,
तिच्या आठवणी घेऊन सोबत
रात्र रात्र जागत होतो..............

आयुष्य सुरळीत चालू असताना,
न जाणो अचानक काय झाले..........
एका झटक्यात,
सारे जिवन उध्वस्थ झाले.......
एकांतात रमणारे मन माझे,
मात्र तुझ्या विरहाने मात्र व्यतिथ झाले.......

व माझे नक्की काय चुकले ह्याचाच विचार करू लागले,

तु माझी साथ सोडलीस,
माझी काहीही चुक नसताना....
शब्दच काय ते साथ् देत् होते,
बाजू माझी मांडताना .......

कधी नाही तो मी तेंव्हा रडरड रडलो ,
तुझ्या आठवणी विसरण्याचा निष्फळ प्रयत्न करू लागलो ......

पण ,
तुझ्या त्या आठवणी जात नव्हत्या आयुष्यातुन माझ्या....
मलाही त्या सुखाने जगु देत नव्हत्या ,
हरलो जरी मी प्रेमात तुझ्या,
तरी ,
जिवनात मला जिंकायचे होते.....

सांगायचे होते हे शेवटचे काव्य तुला
म्हाणुन तर लिहीले आहे,
हे पत्र फक्त प्रिये तुला फक्त तुलाच गं.........

हे पत्र वाचुन होई पर्यंत,
कदाचित,
मी तुझ्या आयुष्यात नसेन.....
कदाचीत,
मी तुझ्यापासुन फार दुर गेलेलो असेन,
घाबरू नकोस फक्त एकदा तुझ्या ह्रुदयात वाकून बघ ,
कुठेतरी कोपरयात अजुनही,
मीच मी असेन..............

आणी हो ,
जमलेच तर मला माफ कर........
पहिल्यांदा मी एक निर्णय घेतलाय,
तोही तुला न सांगता,
कुणालाही न विचारता






माझं आयुष्यं संपवण्याचा..............................

..............