Tuesday, December 28, 2010

ती आली कवेत तेंव्हा

ती अशीच आली....
सर्व काही विसरुन...
अशीच "भरल्या चुड्यासह"....हात पसरुन...
"नव आयुष्य"..."नवा जन्म"...
एक "खुळं ध्येय"...
पुन्हा नवं आयुष्य रंगवण्याचं
तिच्या "कुंकवाला" साक्षी ठेवुन...
प्रत्येक फे-यागणीक
घट्ट होत गेलेलं एक नातं...
जन्मोजन्मीचं....
दोन जिवांनी स्वप्नांत,
स्वतःहुन अधीक जपलेलं...
उगाचच बोलायचो...
ती कुठेतरी हरवलीय....
ती हरवणं अशक्य....
ती तर कायम इथेच होती...
खोल मनांत...
जन्मोजन्मीसाठी
तिच्या गळ्यांतल्या,
त्या काळ्या-पिवळ्या मण्यांत गुफुंन टाकला...
मी तिच्याशिवाय घालवलेला..
एक एक क्षण
बाकी काहीच नाही...
हळदीनं माखलेली ती....
माझ्या मिठीत
अन मी तीचाच...
प्रत्येक जन्मासाठी......

ओंकार

No comments:

Post a Comment