का एकत्र आलो आपण...
स्वप्न एकत्र पाहाण्यासाठी...
की त्या जुनाट भावनांना..
पुन्हा एकदा...
जिवंत करण्यासाठी...
बेरीज वजाबाकी...करत
आयुष्य सरत..राहीले...
प्रत्येक पाऊलांगणीक...
एक एक स्वप्न..
असचं....
गळुन पडत राहीलं....
उगाचच...
ओढ लागली होती...
तुला भेटण्याची..
तुला कवेत घेऊन,
सारं काही विसरण्याची..
साक्षीला असणार होता,
तो मावळतीचा सुर्य..
अन मिलनासाठी,
उसळत्या लाटा
नवी चित्र..नवेच रंग...
सुप्त...आशा पल्लवीत झालेल्या...
तुझ्या आठवांमध्ये न्हाऊन खुळ्या...
प्रत्येक पावलांगणीक..
तरुण झालेल्या
पुन्हा उमलण्यासाठी...
इतक्या वर्षांनी......
ओंकार
apratim .......... mala khup khup khup avadali hi kavita :)
ReplyDelete