Wednesday, December 22, 2010

बैरागी..

घर नाही...
दार नाही...
आम्हा कोणाचाही,
आधार नाही...
अवघे विश्वची..
आमुचे घर...
अन चहुदिशा...भिंती..
आहे छत त्या,
निळ्या नभांचे..
अन.....
भगवंताशी नाती...
बस...
आम्ही बैरागी...
विराण विराणी...
आयुष्य आमचे...
बस न कसली चिंता..
चिंता म्हणजे आणखी काय...
शेवटी धगधगती चिता...
चिंता आणी चिते मध्ये
अंतर एका टिंबाचे...
आम्ही बैरागी
जपतो मुखी...
नाम त्या खुळ्या,
सावळ्याचे...
त्या खुळ्या सावळ्याचे... 

ओंकार

No comments:

Post a Comment