वेडा

सगळे कवी वेडे असतात..
फुलपाखरांच गाणं समजुन घेतात..
जे नसते प्रत्यक्षात तेही....
शब्दांमध्ये गुंतवुन घेतात

त्याचा खरा चेहरा
त्याच्या कवीतांमध्ये डोकावतो..
केवळ तिच्यासाठी तो..
सारं काही पचवतो

अशी वेडी माणसंच
कवीता करतात..
असलेल्या नसलेल्या सगळ्या गोष्ठी
कवीतेंमध्ये मांडतात

तिच्या त्या स्वप्नांपायीच
तडफडतोय तो..
तिला मखमलीवर चालवण्यासाठीच
काट्यांमध्ये धावतोय तो..

तुझ्या ह्या असल्या नाटकांनी
एखादं दिवस जिव त्याचा जायचा..
वेडे असा कोणाच्या प्रेमाचा
अंत नाही पाहायचा

त्रास तर त्यालाही होतो..
कवीतांत तेच सारं मांडताना..
जे विसरण्याचा अतोनात प्रयत्न केला
तेच सारं आठवताना

ओंकार