कधी ठरवलेच नव्हतं..
खरचं इतकं कठीण असेल
कधी वाटलेच नव्हतं..
पण तो ही दिवस...शेवटी
नाही नाही म्हणता आला..
अन देऊन गेला...
थोडे वाळलेले अश्रु
कोणी साथ द्यावी अशी
अपेक्षाच नव्हती..
बस...एकच हवे होते...
ध्येय जगण्याचे....
ते तुझ्यासोबतीनं पुर्ण करायचे होते.
पण तुच...सोडलीस...
साथ...कायमची
तुझ्यापायी पदरातली..
दुखःदेखील मी..
"प्राजक्तासम" वेचली...
अन प्रत्येक आसवांत मी
स्वप्ने माझी पुसली...
त्या भावनांना मी त्याक्षणी...
तिलांजली दिली..
माझी स्वप्ने खुळी...
माझीच राहीली
माझीच राहीली
ओंकार
chhan ahe avadali :)
ReplyDelete