Sunday, January 23, 2011

ये न सये मिठीत माझ्या....


बस....
असं सतवणं खुप झालं..
सखे ये
मिठीत माझ्या
तुझं जवळ असुनही
दुर असणं..
आता खरचं पुरे झालं..
का अशी वागतेस.?
आपल्यातलं अंतर पुरेसं नाही का?
जे हे पुन्हा अंतर आणतेयस....?
नको न सखे
ये न मिठीत माझ्या...
एक एक करुन
किती स्वप्न रंगवलीत..
तुझ्या माझ्या मिलनाची...
सखे....तुझ्या आशेवरच..
चालतायत पाऊले...
वाट पुन्हा एकदा जगण्याची.
ते तुझं सोबत असणंच...
आता पुरेसं आहे...माझ्या श्वासांना बांधुन ठेवायला....
तुझं हसणं पुरेसं आहे...
नाटकी रुसवा...सोड सये...
ये न सये मिठीत माझ्या....

ओंकार

1 comment: