अजब निराळा....
मुठीत.. धरलेला एक क्षण
असाच पळणारा
ते मुठीत धरलेले श्वास..
अन पायाखालची सावली..
ह्यांचं नात कायमच
अनामिक राहीलेलं...
एकाच्या मागे लागलं...
की दुस-याचं अस्तित्व...
क्षणांत हरवलेलं...
क्षणांत फसवे..
भास...अन आभासही तसले
सारे काही सोडुन दिले...
ते माझे श्वासही फसवे
ओंकार
No comments:
Post a Comment