आरसा

तुटणे...तोडणे..
हा तर मानवी स्वभाव...
प्रत्येकानेच...एक न दिवस...
एक आरसा फोडलेला...
कधी काचेचा....कधी मनाचा..


एकाला तुटण्यात धन्यता..
अन दुस-याला तोडण्यात...
तोडणारा...अन तुटलेला....
दोघेही एकसारखेच..
सर्व काही मिळुनही...सर्व काही गमावलेले..

एकाच्या -हुदयावर व्रण..
दुस-याच्या हातांवर...
अन..काळ पुढे सरकल्यावर....
त्या जखमेच्या खुणाही....तश्याच हरवलेल्या...
कुठेतरी धुळीत...उगाचच...

ओंकार