आभाळात चमकलेला...
अन नभांत गुंतुन तो चंद्र
आज बहुदा अडखळलेला
आभाळ गोंदुन तळहातावर...
तो चंद्र आल्यापावली निघुन गेला...
जाता जाता तो त्याची खुण म्हणुन...
एक चांदणी...अंगणात टाकुन गेला.
अंगणात...तशीच पडलेली ती चांदणी..
मुक्यानेच का साद देत होती....
त्या अंगणात बहरलेल्या रातराणीशी...
जणु ती मनातलं बोलत होती...
त्या सरत्या रातीसह..
रातराणीचा दरवळता गंध...
अन त्या गंधात वातावरण
तसेच अनामिक धुंद...
ओंकार
superb...apratim
ReplyDelete