सरत्या आयुष्यासह....
जाणीव नात्यांची झाली..
त्यांची किंमत समजली तोवर आयुष्यच सरुन गेलं-
--------------------------------------------------------
सगळ्यासकट तुला विसरायचा अट्टहास...
पुन्हा नव्यानं जगायचा केविलवाणा प्रयत्न....
पण तरीही पुन्हा कवितांमध्ये डोकावतेयस तुच
--------------------------------------------------------
वाटेवरुन तुझी पाऊले अलगद टिपुन घेतलीयत.
तुझा शोध घेता घेता पाऊलेच काय अंतरे सुध्दा थकलीयत
जंगलातुन वाघ खरेच गायब झालेत बहुतेक
---------------------------------------------------------
आयुष्याच्या पानांवर
बेरीज वजाबाकी सगळे बस ह्यातच गुंतलेले...
मीच एकटा असा गणीतापासुन दुर पळणारा...
ओंकार
No comments:
Post a Comment