काहीसं अस्पष्ठ.......

आठवणी तर निमीत्त झाल्यात
तुझ्या माझ्या मिलनाच्या..
म्हणतोय घ्याव्या पुन्हा एकदा तपासुन
अबोल रेषा तळहाताच्या..............
___________________________________________________________
 काही नाती अबोलच राहुन जातात...
काही कथा निशब्दच संपुन जातात
पौर्णीमेच्या रात्री चंद्राच्या साक्षीने....
शिंपल्यात हळव्या क्षणांचे मोती अलगद बनुन जातात
___________________________________________________________
राहुदेत काही भावना अबोल कायम...
रंगला जीव तुझ्याविना दमुन जाईल...
पुन्हा सगळं झेलायची ताकद नाही माझ्यात..
वाटते अनाहुतपणे श्वासचं माझा सरुन जाईल
___________________________________________________________
हा जिवघेणा प्रवास असाच निरंतर राहाणार..
आठवणींच्या गुंफणातुन एक एक मोती असाच निसटत राहाणारं
एखादा तारा कोसळावा निखळुन आकाशाच्या कोंदणीतुन..
एक एक श्वास असाच मुठीतुन निसटतं जाणार...
___________________________________________________________
आजवर मनात दडवलेलं गुपीत
सारं काही जगासमोर आलं
जेंव्हा तुझं प्रेम माझ्या कागदांवर
कवीता बनुन उतरलं
___________________________________________________________
अशीच धावत ये...
आज सारी बंधने झुगारुन ...
नाही तर असाच झुरण्यात
जाईल माझा हाही जन्म सरुन.
___________________________________________________________
पाहायचयं एकदा फक्त एकदा..
मला तुझ्यात स्वतःला हरवुन..
ऐकशील ना ग सखे खुळी स्वप्ने माझी..
अशीच मला बिलगुन?...
___________________________________________________________
एक थेंब अस्तीत्वहीन ओघळलेला..
एक थेंब...गवतावर पहुडलेला
एक थेंब...नभांतुन कोसळलेला
एक थेंब गालावर ओघळलेला
___________________________________________________________
खिडकीबाहेरचा पाऊस
आजकाल मला बोलका करतो..
एकांतात अचानक तुझ्या आठवणींचा
एक गलका करतो..
___________________________________________________________
बोलायचं नाही जे मला
ते नकळत बोलुन जातो...
कोसळताना खुळ्यासारखा
तुझ्या आठवणीं डोळ्यात देऊन जातो

___________________________________________________________



ओंकार