पाऊस धिरगंभीरपणे बरसतो...
कधी नभांत, कधी डोळ्यांत
त्याचा गुढ भावार्थ सापडतो..
___________________________________________________________
कधी अल्लड होतो...
अन मुक्त झ-यातुन खळखळतो...
कधी अंगणातील गुलमोहोर
बनुन तुझ्यापायी बहरतो..
___________________________________________________________
कधी पाऊस पाखरु बनुन
मुक्त पंखानी वावरतो...
कधी बनुन तारा आभाळाच्या कोंदणीतुन
तुझ्या मिलनासाठी कोसळतो
___________________________________________________________
का माझे हक्काचे शब्दही
माझी साथ सोडतात..
तु निघुन गेलीस की
निळ्या शाईत तुझ्या आठवणी दाटतात
___________________________________________________________
शब्दांशी खेळण्याचे कसब
हल्ली बरे जमते मला..
तु समोर आलीस की मनातले सांगायला
का शब्दचं कमी पडतात मला?
___________________________________________________________
शब्द कोणाचे...
भावना कोणाच्या...
मन कोणाचे...
मग तरीही सगळ्यांत आजकाल तु का आहेस?
___________________________________________________________
बरसणार असा मीही असा की
त्या पावसालाही माझा हेवा वाटेल..
ऐकताना गोष्ठी माझ्या प्रियेच्या
त्या खुळ्याचाही अचानक कंठ दाटेल
___________________________________________________________
आज बोलणार तिला सारं काही
हे रोज सकाळी ठरवतो.
ति समोर आली की नेहेमीचं
तिच्या गही-या डोळ्यांत हरवतो...
___________________________________________________________
तु नाहीस समोर आज
हे मन मानत नाही..
तुझ्या अदा कागदांवर उतरवताना..
आजही कागदच मला पुरत नाहीत..
ओंकार
No comments:
Post a Comment