तु दिलेला तो पहीला गुलाब वाळलेला
तुझे प्रेम नाही आठवायचं मला...
ठेवायचीय आठवण तु दिलेल्या अश्रुंची
अश्रुंचा हिशोब मांडायचा नसतो,
उगाच गणीतात गुंतवायचा नसतं..
ते बंध की बंधन हे आपणच ठरवायचे..
ओघळले अश्रु म्हणुन त्यांचे मोल कमी होत नसतं
तुझं माझं नातं....असचं मनात जपलेलं
कधी व्यक्त कधी अव्यक्त राहुन
मनामध्येच वाढलेलं
अबोल ओठांनी जे गुपीत आयुष्यभर राखल..
तेच माझं प्रेम तुझ्या समोर डोळ्यांतुन वाहलेलं
सगळं काही गमावलं
तरी आता पुन्हा एकदा लढायचयं
त्या डोळ्यांतल्या स्वप्नांसाठी..
आता मला जगायचयं
ओंकार
No comments:
Post a Comment