धुक्यात हरवलेली..
दवात न्हालेली..पहाटेच्या...
आकाश भेदुन...
एक दिर्घ किंकाळी...
आलेली....ती...
चुकार हळव्या मनाची....
मंतरलेल...जग..
त्या खुळ्या कल्पनांच...
सारेच तुझं...
सारंच तुझं....
मी तेंव्हा होतो..
आजही आहे...
अन उद्या कदाचीत असेनही...
तुझ्यासाठीच....
त्या धुळीत माझी विराणी..
हरवुन......
केवळ..
.त्या उगवणा-या सुर्याची वाट बघत...
ओंकार
No comments:
Post a Comment