शेंदुर न माखलेला..
तसाच
कोनाड्यात पडलेला..
आजन्म...
कोणाची तरी नजर पडेल..
ह्या खुळ्या आशेवर...
आठवणींचा..तो पसारा.
आजही आवरतोय..
अजुनही.
आता अजुन किती काळ
असं चालायचं.
बस...पुरे झालं...
यार...
सगळाच गोंधळ..
जाऊदे...
सोडुन देऊ..
ते मागं सरलेलं..
काही सुटलेलं...
अन काही....
मुद्दाम सोडलेलं...
ओंकार
chhan ahe
ReplyDelete