अगदी तुझ्यासारखेच...
अधीर आहेत..
दाखवत कधीच नाही...
पण...अजुनही...
डोळे केवळ तुलाच शोधतात...
दाखवुन तरी काय उपयोग..
कदाचीत आता..
खुप उशीर झालाय...
मी नेहमीच दाखवतो..
की तुझ्या नसण्याने..
फारसा फरक नाही पडला
माझ्या आयुष्यात..
पण माझ्या आयुष्यातलं
तुझं स्थान केवळ..
मलाच ठाऊक...
कित्तेकदा...
मनाला समजावलं..
की आता तुझं परत मागे फिरणं...
हे अशक्य आहे.
तुला वाटणारं ते माझं श्वासांच्या..
जन्म मरणाच्या बंधनातुन मुक्त होणं....
हे तितकंस सोपं नाही...
खुप काही सोसलयं..
अन कायम...सोसत राहीन...
तुझ्या चेह-यावर हास्य पाहाण्यासाठी...
ओंकार
No comments:
Post a Comment