सारं शांत शांत...
काहीच कळत नाही...
कोणाशी काय बोलावं..
अन त्याहुन महत्वाचं
कश्यापायी?
केवळ कण्हणे नशीबी होतं...
तसाच उभा होतो
भर पावसात
तुझ्या वाटेकडे,
डोळे लागलेले...
अन रक्ताळलेले..-हुदय...
तसेच हातात..
त्या वेदना..
क्षणीक दुखावणा-या...
अन मनातलं सारं
सांगुन जाणा-या..
बरेचस दाबुन टाकलं...
त्या ओघळणा-या
रक्ताच्या पाठीमागे
तरी..बरचं अव्यक्त....
मागुन जाणा-या
ओंकार
chhan ahe
ReplyDelete